De Luther-bijbel is een Duitse bijbelvertaling van het Hebreeuws en het oude Grieks door Maarten Luther, waarvan het Nieuwe Testament in 1522 werd gepubliceerd en de complete Bijbel, met het Oude en Nieuwe Testament en de Apocriefen, in 1534.
Het project absorbeerde de latere jaren van Luther. De nieuwe vertaling werd op grote schaal verspreid dankzij de drukpers en werd een kracht in het vormgeven van de moderne Duitse taal.
De vertaling van de hele bijbel in het Duits werd gepubliceerd in een uit zes delen bestaande editie in 1534, een gezamenlijke inspanning van Luther en nog veel meer zoals; Johannes Bugenhagen, Justus Jonas, Caspar Creuziger, Philipp Melanchthon, Matthäus Aurogallus en Georg Rörer. Luther werkte aan het verfijnen van de vertaling tot aan zijn dood in 1546: hij had gewerkt aan de editie die dat jaar werd gedrukt.
De Luther-Bijbel was niet de eerste Duitse Bijbelvertaling, maar het was de meest invloedrijke.
De Duitse Bijbel van Luther en zijn wijdverspreide circulatie vergemakkelijkten de opkomst van een standaard, moderne Duitse taal voor de Duitstalige volken gedurende het Heilige Roomse Rijk, een rijk dat zich uitstrekt door en voorbij het huidige Duitsland.
Het wordt ook beschouwd als een mijlpaal in de Duitse literatuur, met de lokale stijl van Luther, vaak geprezen door moderne Duitse bronnen voor de krachtige kracht ("kraftvolles Deutsch") waarmee hij de Heilige Schrift vertaalde.
Een groot deel van Luther's betekenis was zijn invloed op de opkomst van de Duitse taal en de nationale identiteit. Dit vloeide voornamelijk voort uit zijn vertaling van de Bijbel in de volkstaal, die potentieel even revolutionair was als de kerkelijke wet en het verbranden van de pauselijke stier.
Luther's doel was om elke Duitstalige christen uit te rusten met het vermogen om het Woord van God te horen, en zijn voltooiing van zijn vertaling van het Oude en Nieuwe Testament uit het Hebreeuws en het Grieks in de volkstaal in 1534 was een van de belangrijkste handelingen van de Reformatie .
Hoewel Luther niet de eerste was die een dergelijke vertaling probeerde, was hij superieur aan al zijn voorgangers. Eerdere vertalingen bevatten slecht Duits en waren afkomstig uit de Vulgaat-Latijnse vertaling, dat wil zeggen vertalingen van een vertaling in plaats van een rechtstreekse vertaling in het Duits van de originelen.
Luther probeerde zo dicht mogelijk bij de originele tekst te vertalen, maar tegelijkertijd werd zijn vertaling bepaald door hoe mensen in huis, op straat en op de markt spraken.
De trouw van Luther aan de taal die door het gewone volk werd gesproken, was om een werk te produceren waarmee ze zich konden identificeren. Dit leidde Duitse schrijvers zoals Goethe en Nietzsche ertoe de Bijbel van Luther te prijzen. Bovendien maakte het feit dat de volkstalige Bijbel werd gedrukt het ook mogelijk om zich snel te verspreiden en door iedereen te worden gelezen. Hans Lufft, de bijbelprinter in Wittenberg, drukte tussen 1534 en 1574 meer dan honderdduizend exemplaren, die vervolgens door miljoenen mensen werden gelezen.
Luther's volkstalige bijbel was aanwezig in vrijwel alle Duitstalige protestantenhuizen; en er kan geen twijfel bestaan over de Bijbelse kennis die door de Duitse gewone massa is bereikt. Luther had zelfs bijbels met grote opdrukken gemaakt voor mensen met een slecht gezichtsvermogen.
Opmerkingen:
Deze app maakt gebruik van Google Analytics.
Kom dichter tot Jezus en God met deze Bijbel-app.
Download deze gratis bijbelapp vandaag en ervaar een rijkere, vollediger Bijbelstudie waar je ook bent.